Czym jest podświadomość?
Termin używany w zakresie psychologii, ezoteryki, medycyny alternatywnej, jak i innych dziedzin wiedzy antropologicznej. Oznacza zjawisko funkcjonowania człowieka w oparciu o schematy, programy nie do końca świadome, nie wynikające z wyboru, decyzji podjętych samodzielnie, ale przejętych od otoczenia w trakcie rozwoju lub w postaci swego rodzaju dziedzictwa gatunkowego czy rodowego. Jest to funkcja niezbędna dla naszego przetrwania i zachowania energii wymaganej na rzecz rozwoju z jednej strony, a z drugiej obciążenie w sytuacji, kiedy nabyte, czyli zapisane w podświadomości programy, przystosowują nas do środowiska i otoczenia społecznego, ale nie służą zaspokajaniu naszych indywidualnych, w pełni wybranych pragnień, zamiarów i dążeń. Tu z punktu widzenia psychosomatyki podświadomość jest poligonem dla budowania zdrowego sposobu rozwoju opartego o współpracę umysłu z ciałem.
Każdy konflikt między indywidualną potrzebą a wymaganiami środowiska przejawia się poprzez ciało.
Najprostszym przykładem może być zaburzenie realizacji potrzeb pokarmowych. Zdrowy człowiek pozostaje otwarty na rytm biologiczny ciała i spożywa posiłki w odpowiedzi na uczucie głodu, w takich ilościach, w jakich jest to dla niego korzystne. Jeśli spotyka się z bodźcami oznaczającymi informacje na temat groźby głodu w przyszłości, jego podświadomość steruje procesami fizjologicznymi ciała tak, żeby zapewnić jak najlepsze przystosowanie. Ciało nabiera objętości, gromadzi energię w postaci tkanki tłuszczowej dla przetrwania. Kiedy zmieniają się warunki i pożywienia jest pod dostatkiem, podświadomość odwraca ten proces.
Na poziomie automatycznych reakcji podświadomości na zmiany w środowisku wszystko działa zgodnie z planem. Jednakże podświadomość zawiaduje naszym zachowaniem w postaci automatycznych reakcji również wobec środowiska społecznego i to zarządzanie opiera się o informacje pochodzące z poziomu naszego świadomego umysłu, z systemu poznawczego, a ten z kolei buduje się w oparciu o wiedzę dostarczaną nam przez inne osoby. Jeśli ta wiedza (programy) nie przewidują zrównoważenia między indywidualnymi potrzebami a wymaganiami społecznymi, to wywołuje to konflikty rozstrzygane zawsze na korzyść przetrwania a kosztem zdrowia. Posługując się powyższym przykładem analogicznie podświadomość za prawdziwe uzna sugestie rodzica o tym, że w środowisku jest ciężko zapracować na pożywienie i jeśli tak dalej pójdzie, to nie będzie co jeść. Bez oceny kontekstu uzna słowa za realne zagrożenie i nie przestanie gromadzić zapasów energetycznych tak długo, aż sugestia nie zostanie zmieniona.
Jeśli ciało przejawia zaburzenia homeostazy, czy to sporadyczne, czy przewlekłe, które nie ustępują po przeprowadzeniu prostych zmian w zakresie czynników środowiska przyrodniczego, diecie lub zapewnieniu sobie odpoczynku, to źródła problemów należy upatrywać w niekorzystnych programach reagowania na źródła stresu i strategiach zachowania zapisanych w podświadomości.
Jak rozpoznać, czy posiadamy właściwe oprogramowanie, czy raczej takie wymagające weryfikacji i zmian?
Mówi nam o tym nasze samopoczucie, nastrój, emocje.
Podświadomość to struktura wewnętrzna istoty ludzkiej, która odpowiada energii emocji i tą energią kieruje.
Emocja jest sygnałem, komunikatem podświadomości do osoby i jej otoczenia. Dla zaspokojenia potrzeb podświadomość wymaga współpracy ze świadomością, a poprzez emocje zwraca uwagę na obiekt, który może być źródłem energii.
Ciało osoby samotnej „marnieje” nie z powodu smutku, czy poczucia odrzucenia, ale z powodu braku innych ciał, które sa zdolne do przekazywania sobie wzajemnie energii życiowej o jakości, której nic innego nie zastąpi. Płacz jest sygnałem od podświadomości, żeby takiego źródła poszukać, pokazuje nam czego nam brakuje i gdzie to można zdobyć. Agresja informuje nas o naszej słabości lub zagrożeniu ze strony otoczenia, którego nie jesteśmy świadomi. Kiedy zwracamy na to uwagę i rozwiązujemy problem, chronimy się – agresja ustaje.
Znajomość zasad funkcjonowania podświadomości jest dla człowieka świadomego i zdrowego rzeczą podstawową.
Dla uproszczenia można przyjąć, że są dwie podstawowe reguły. Pierwsza dotyczy bezpieczeństwa i jest priorytetowa, a druga dotyczy przyjemności. I tak, jeśli pragnieniem osoby jest posiadanie rzeczy w założeniu sprawiającej przyjemność, a w podświadomości wokół tej rzeczy zapisane są dane związane z zagrożeniem, to podświadomość realizację pragnienia zatrzyma. Jeśli naszym zamiarem jest czerpać zdrowie z uprawiania jakiegoś sportu, a w dzieciństwie przyjęliśmy sugestie, ze sport jest niebezpieczny, urazowy, czy w jakikolwiek inny sposób dla nas niekorzystny, to ciało odmówi nam posłuszeństwa i energii do takich zachowań, nawet jeśli powód jest ważny, podświadomość nam nie da możliwości spełnienia tego zamiaru.
Dzieje się tak dlatego, że podświadomość odpowiedzialna jest za zachowanie energii życiowej, czyli funkcjonowanie w sposób jak najbardziej oszczędny.
Doświadczamy tego w sytuacjach, kiedy zachowujemy się wobec problemu w sposób najskuteczniejszy aczkolwiek często najmniej przez nas i innych pożądany. Dotyczy to również zachowania równowagi energetycznej, ponieważ nadmiar energii nie służy nam tak samo, jak jej poważne deficyty. Każde zakłócenie równowagi energetycznej z punktu widzenia podświadomości to stres dla organizmu. Stres wywołuje reakcje ograniczone do dwóch zasadniczych: ataku lub ucieczki. Cały system emocjonalny jest w sumie oparty na tej dwukierunkowości wobec obiektu, czyli źródła stresu.
Jak podświadomość wysyła energię i ją pobiera?
Energia jest w ciągłym ruchu, zatem zadanie opiera się jedynie o kwestię ukierunkowania jej we właściwe punkty w przestrzeni wewnętrznej czy zewnętrznej. Proces przepływu energii jest zawsze symultaniczny. Oznacza to, że w czasie relacji dwie jej strony jednocześnie przekazują sobie to, co mogą zaoferować i odbierają od siebie to, co są w stanie przyjąć.Nie istnieje sytuacja, w której tylko jedna strona przyjmuje a tylko druga oddaje. Natomiast określenie tego, co możemy dać i to co możemy dostać wynika z programów, schematów, przekonań jakie dziedziczymy społecznie i kulturowo.
Podświadomość trzyma się takich instrukcji, ponieważ w trakcie ich pierwszego zapisu skojarzyła z nimi doświadczenie przetrwania, czyli życia.
Jeśli człowiek istnieje w danej chwili i jednocześnie za prawdziwe uznaje jedyny dostepny model/ sposób przeżycia tej chwili, to instrukcja nieświadomie juz funkcjonuje. Przykładem może być schemat otrzymany od mamy przy pierwszym karmieniu. Istotą jest pobieranie pokarmu co prawda, ale nie samym chlebem człowiek żyje, bo żyje energią pobieraną z każdego jego jej wymiaru, chłonie ją poprzez własne pole energetyczne. Atmosfera w jakiej następuje pierwsze przyjęcie pokarmu/ otwarcie się na energię jest zapisana jako uwarunkowanie i jeśli w takiej atmosferze życie trwało dalej, to podświadomość pozostaje przy takim schemacie. Podświadomość nie ma zdolności do weryfikowania uwarunkowań, taka informację jaką aktualnie przyjmuje, jaka ma dostepną, taką zapisuje. Dzieje się to dlatego, że pierwsze zapisy, podstawy oprogramowania, maja miejsce w czasie, kiedy człowiek nie dysponuje jeszcze zdolnością do logicznego, racjonalnego myślenia. Programowanie ma na celu ukierunkowanie energii instynktów, służącej zaspokajaniu niższych potrzeb. Niestety strategie zachowania nie ulegają zasadniczym zmianom tylko poprzez rozwój naszych zdolności poznawczych. Co więcej nasz rozwój mentalny potrafi eskalować problem z powodu tendencji człowieka do zwalczania własnych, zanegowanych sposobów postępowania. Nie chcemy zachowywać się tak jak nasz rodzic, gdyż był dla nas źródłem nieprzyjemności i wtedy mamy swoją podświadomość „przeciwko sobie”, ponieważ ona taki model ma na półce z programami o nazwie „bezpieczne”, ponieważ rodzic kiedy modelował zachowanie stanowił dla podświadomości jedyne źródło energii umożliwiającej przetrwanie/ przeżycie.
Kolejną właściwością podświadomości, obok sugestywności i sztywnego uwarunkowania, która wpływa na zaburzenia psychosomatyczne, jest brak czynnika czasu.
Bez względu na to, czy faktycznie atakuje mnie w lesie dzik, czy miało to miejsce 10 lat temu, wejście do lasu oznacza atak dzika i wymaga reakcji stresowej.
Nie ma znaczenia również, czy jedynie myślimy o możliwości przyszłego zagrożenia, podświadomość reaguje na obecnie istniejące wyobrażenie. Jeśli jakiekolwiek przeszłe, już nas nie dotyczące wydarzenie zapisane było w obszarze niebezpiecznych, to później dokładnie takie same reakcje będą wywoływały wszystkie zasadnicze i skojarzone elementy ówczesnej sytuacji. Nie podlega to racjonalizacji. Przykładowo, jeśli ktoś w dzieciństwie został ugryziony przez psa sąsiadów i otoczenie nie zadbało, żeby później na powrót skojarzyć psa z przyjemnością i bezpieczeństwem, to na nic tłumaczenie sobie bezsensowności własnej fobii. Nie ma znaczenia fakt, że nie wszystkie psy gryzą, albo że to dawno temu było i już nie zagraża.
Jeśli posiadamy wiedzę na temat procesów zachodzących w podświadomości, mamy duże szanse, żeby przepisać to oprogramowanie na nowo. Podświadomość jest wspaniałym narzędziem do tego celu.
Urszula Tomnicka
0 komentarzy